Σταμάτα επιτέλους να δείχνεσαι!

Όλη η ζωή μας πλέον μοιάζει ένα διηνεκές παιχνίδι εντυπωσιασμού κι αυταπάτης. Έχουμε σταματήσει πια να ζούμε για εμάς, δυστυχώς. Ζούμε έντονα και ταυτόχρονα ψεύτικα για οτιδήποτε μας περιτριγυρίζει, για ό,τι φτιάχνει την εικόνα μας, αλλά όχι για εμάς τους ίδιους.

Φωτογραφίες που δεν έχουν τυπωθεί ποτέ, δεν έχουν μπει ποτέ σε κορνίζες, αλλά έχουν αναρτηθεί για να πάρουν likes και comments, έξοδοι που δεν έγιναν για την παρέα αλλά για το check-in, γεγονότα της ζωής σου που αντί να μείνουν ιδιωτικά, εσύ τα κοινοποιείς δημόσια, είναι λίγα μόνο περιστατικά που αποδεικνύουν πόσο πολύ τελικά σε νοιάζει να φανείς και να ξεχωρίσεις ανάμεσα σε γνωστούς και σ' αγνώστους. Η εικόνα πια κυριαρχεί. Ναι μεν την καλλιεργείς, αλλά σε σημείο να την φτιάχνεις τόσο, ώστε να μπάζει από παντού πως είναι ψεύτικη και δόλωμα, για όσους εντυπωσιάζονται μόνο απ' την υπερβολική έκθεση και το ξεγύμνωμα των ιδιωτικών υποθέσεων.

Σταμάτα, όμως, επιτέλους να δείχνεσαι! Σταμάτα να βγαίνεις για να σε δει ο κόσμος, σταμάτα να ποστάρεις τα πάντα για να πείσεις πως η ζωή σου είναι τέλεια και μαζί μ' αυτήν και εσύ, σταμάτα να επιδιώκεις να γυρίζει ο κόσμος γύρω απ' τη φήμη σου. Γιατί όπως και να το κάνεις, όταν επιστρατεύεις τους πιο επιφανειακούς τρόπους για να κερδίσεις έστω μια στάλα προσοχής, ανυψώνεις τη φήμη σου, αλλά υποβαθμίζεις το χαρακτήρα σου.

Το θέμα, ή η μαγκιά για να το πούμε διαφορετικά, είναι να καταφέρεις να εντυπωσιάσεις μ' αυτά που κρύβεις μέσα σου. Σιχάθηκε ο κόσμος να βλέπει υπερβολικούς τρόπους ζωής, που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, ψεύτικες συμπεριφορές και είδωλα να κυριαρχούν. Εκλείπει στις μέρες μας η εμβάθυνση. Όταν ο άλλος πέσει στο κρεβάτι του το βράδυ, δε θα σκεφτεί που πήγες, τι έκανες, τι αγόρασες, αλλά τι είπες όταν ήσουν ευάλωτος, πώς φέρθηκες, πώς τον έκανες να νιώσει.

Πρέπει να γίνει κατανοητό πως όλο αυτό που κερδίζεται μέσω της υπερέκθεσης είναι προσωρινό κι ανούσιο. Με τα likes δεν κοιμάσαι αγκαλιά, δε βγαίνεις το βράδυ έξω, δεν κάνεις έρωτα, δε συμβιώνεις. Χρειάζεσαι έναν άνθρωπο για να τα κάνεις όλα αυτά. Να επικοινωνήσεις ουσιαστικά, να του φανερώσεις το είναι σου κι όχι το φαίνεσθαι για να τον κρατήσεις, να ζήσεις ουσιαστικά για σένα, σε συνάρτηση μ' ένα άλλο ον κι όχι με μια εφαρμογή ή μια συσκευή. Ειδάλλως, θα 'μασταν ολοκληρωμένοι από μόνοι μας, δε θα χρειαζόμασταν άλλους για να ζήσουμε.

Όλη η ζωή που πλασάρεις μέσω των μίντια, όταν γίνεται σε τέτοιο βαθμό, που πλέον δεν έχεις κρατήσει κάτι για σένα, καταντάει απωθητική και βλακώδης. Χίλιες φορές να διαβάσεις ένα βιβλίο και μία να κλείσεις την μπροστινή κάμερα του κινητού. Χίλιες φορές να συζητήσεις πίνοντας καφέ στο μπαλκόνι, παρά να τσατάρεις μ' όποιον κάτσει. Χίλιες φορές να ξεγυμνωθείς ψυχικά σ' έναν, παρά να ξεγυμνωθείς διαδικτυακά σε πολλούς. Μην αναλώνεσαι και μη φθείρεσαι απ' ό,τι σου επιβάλλει να κάνεις τη ζωή σου να μοιάζει τέλεια.

Αυτό που είσαι πραγματικά μέσα σου πρέπει ν' αποτελεί μαγνήτη προσοχής. Η ευαισθησία, η καλοσύνη, η εμπιστοσύνη, το χιούμορ κι άλλα τόσα που μπορείς να φανερώσεις κι αποτελούν το είναι σου πρέπει να εξοστρακίζουν το φαίνεσθαι. Οι φίλοι, η σχέση, η οικογένεια είναι εκεί, γιατί βλέπουν τι πραγματικά είσαι κι όχι τι θες να δηλώνεις πως είσαι, τι θες να δείχνεις πως είσαι. Τα ξενύχτια, τα ταξίδια, οι βόλτες, οι γάμοι, τα βαφτίσια, οι σχέσεις, η γέννηση, όλα αυτά πρέπει να 'ναι δικά σου και μόνο δικά σου, ειδάλλως χάνουν πλήρως το νόημά τους.

Έχουμε μάθει πλέον πως ό,τι συμβαίνει, ανεβαίνει. Αλλά δυστυχώς δεν έχουμε μάθει ακόμη πώς θ' ανέβουμε εμείς οι ίδιοι. Θέλει πολλή προσπάθεια για να επιτευχθεί, αλλά η αρχή του βρίσκεται σε δυο απλά βήματα. Πρώτον, σταμάτα να ζεις για τους άλλους, να νοιάζεσαι τόσο για το πώς σε βλέπουν οι άλλοι, για το τι κάνουν, για το τι λένε. Και δεύτερον, ξεκίνα να νοιάζεσαι για το τι θα κάνεις εσύ αποκλειστικά, τι κάνουν οι δικοί σου άνθρωποι, πώς θα γίνεις καλύτερος και πώς θα εντυπωσιάσεις όταν τα φώτα σβήσουν.

Γράφει η Έλλη Β. Ζάχου μέσω pillowfights.gr