Τα μυστικά του βυθού

Από πολύ παλιά οι άνθρωποι αναζητούσαν στο βυθό των θαλασσών μαργαριτάρια, κοχύλια και αμύθητους θησαυρούς, ωστόσο σε βάθος μεγαλύτερο των 10 μέτρων η κατάδυση ήταν αδύνατη χωρίς ειδικό εξοπλισμό. Στα τέλη του 19ου αιώνα οι επιστήμονες άρχισαν να εξερευνούν τα βάθη των ωκεανών και να τελειοποιούν συσκευές κατάλληλες για τη μελέτη του βυθού.

Εξοπλισμός κατάδυσης.

Ωκεανός είναι ένας κόσμος αφιλόξενος για τον άνθρωπο που δεν μπορεί να αναπνεύσει μέσα στο νερό σε πολύ μεγάλο βάθος ,η πίεση αυξάνεται, η θερμοκρασία μειώνεται και το σκοτάδι κυριαρχεί. Ο εξοπλισμός αυτόνομης κατάδυσης επιτρέπει την εξερεύνηση των 40 πρώτων μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, ωστόσο η χρήση κατάλληλων αναπνευστικών μασκών επιτρέπουν στους δύτες να φτάσουν σε βάθος μέχρι 250 μέτρα.

-για καταδύσεις που ξεπερνούν τα 250 μέτρα χρησιμοποιούνται τα αρθρωτά σκάφανδρα.

Το αμερικάνικο υποβρύχιο αλβιν πραγματοποίησε υποθαλάσσιες έρευνες από το 1964: είναι ικανό να καταδυθεί σε βάθος 4000m και οδήγησε στην ανακάλυψη μιας περίπλοκης ζώνης ρηγμάτων στον πυθμένα των Γκαλαπαγκος.

Σκάφη εξερεύνησης στο βυθό

Από το τέλος του 19ου αιώνα χάρη στην πρόοδο των επιστημών και των τεχνολογιών βελτιωμένης συσκευής τα σκάφη έκαναν την εμφάνισή τους επιτρέποντας την κατάδυση σε μεγάλα βάθη. Το βαθυσκάφος Τεργέστη τον ωγκύστ και Ζακ πικάρ εξερεύνησε την τάφρο των νήσων Μαριανών σε βάθος 10.000  μέτρα το 1960 το ερευνητικό υποβρύχιο ναυτίλος καταδύθηκε μέχρι τα 6.000 μέτρα με πλήρωμα τριών ατόμων.

Καταδυτικός θόλος

Το 1690 ο αστρονόμος Χάλεϊ εφηύρε ένα καταδυτικό θόλο πρόγονό του Κασσάνδρου κατασκευασμένος από ξύλο και με επικάλυψη από μόλυβδο έφτανε σε βάθος 18 μέτρων ενώ ο αέρας παρέμεινε εγκλωβισμένος στο εσωτερικό ανανεωνόταν χάρη σε σωλήνες συνδεδεμένους με αεροστεγή βυτία γεμάτα αέρα. 4 άτομα μπορούσα να καταδυθούν με το θόλο για πάνω από μία ώρα ο αστρονόμος είχε επίσης πρόβλεψη για την έξοδο των φοιτητών αλλά τελικά το πείραμα δεν υλοποιήθηκε ποτέ.

Οι πορσελάνες του Ρόγιαλ Κάπτεν.

Μετά τη σύγκρουση με ύφαλο στα ανοιχτά των Φιλιππίνων στις 17 Δεκεμβρίου 1773 το Ρόγιαλ Κάπτεν (τρικάταρτο πλοίο που ανήκε στην αγγλική εταιρεία των ανατολικών ινδιών) βυθίστηκε   γιατί ήταν φορτωμένα με πορσελάνες από την Κίνα. Μία  ερευνητική αποστολή εντόπισε το ναυάγιο δύο αιώνες αργότερα το 1999. Οι αρχαιολόγοι εργάστηκαν με επιμονή και με τη βοήθεια του υποθαλάσσιου ρομπότ Ιούλιος κατόρθωσαν να ανασύρουν στην επιφάνεια 1850 αντικείμενα τσαγιέρες φλυτζάνια και πιάτα με πλούσια διακόσμηση.