Τα Χριστούγεννα στη Ζάκυνθο δεν μου είναι κάτι καινούργιο. Τα είχα ζήσει και παλαιότερα, κι επιστρέφοντας ξανά αυτές τις μέρες, ένιωσα σαν να γύρισα σε γνώριμες εικόνες και μυρωδιές. Αυτή τη φορά περιπλανήθηκα σε διάφορες περιοχές του νησιού, βλέποντάς το μακριά από τον καλοκαιρινό του ρυθμό, πιο ήσυχο και πιο ανθρώπινο. Θυμήθηκα τη Ζάκυνθο όπως την είχα γνωρίσει τότε.
Στα ζακυνθινά σπίτια, το χριστουγεννιάτικο τραπέζι έχει τη δική του σημασία. Οσες οικογένειες τίμησαν την παράδοση τους με το παραδοσιακό χριστόψωμο που ζυμώνεται με φροντίδα και συμβολισμό, ενώ η βασιλόπιτα ξεχωρίζει με τα ολόκληρα καρύδια που κρύβει μέσα της. Ανήμερα τα Χριστούγεννα, η γαλοπούλα σούπα με αυγολέμονο είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά φαγητά· ζεστό, απλό και βαθιά συνδεδεμένο με την οικογενειακή θαλπωρή.
Άγιος Διονύσιος ο Ζακυνθινός είναι γνωστός για το θαύμα της συγχώρεσης προς τον δολοφόνο του αδερφού του, όπου, παρόλο που ο αδερφός του σκοτώθηκε, ο Άγιος Διονύσιος δεν καταδίκασε τον φονιά, αλλά τον φυγάδευσε και τον προστάτευσε, δείχνοντας απίστευτη αγάπη και συγχώρεση, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά του παραδείγματα φιλανθρωπίας και πίστης, όπως αναφέρεται σε πολλές πηγές.

















0 Σχόλια