Από το 1830 έως το 1850, η εξερεύνηση της Ανταρκτικής εξελίχθηκε σε έναν αληθινό αγώνα δρόμου μεταξύ των μεγάλων ναυτικών δυνάμεων της εποχής. Ο στόχος ήταν ένας: η κατάκτηση του μαγνητικού Νότιου Πόλου — ενός σημείου που για δεκαετίες προκαλούσε τη φαντασία και το πάθος των εξερευνητών.
Για πολλά χρόνια, οι ναυτικοί στηρίζονταν αποκλειστικά στις μαγνητικές πυξίδες για την πλοήγησή τους. Όμως, με την εμφάνιση των ταχύτερων ατμόπλοιων, η ανάγκη για πυξίδες μεγαλύτερης ακρίβειας έγινε επιτακτική. Έτσι, η Γαλλία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία μπήκαν σε έναν σιωπηλό αλλά σκληρό ανταγωνισμό, προσπαθώντας να κερδίσουν την πρωτιά στην ανακάλυψη του μαγνητικού Νότιου Πόλου.
Η γαλλική αποστολή, υπό τον κυβερνήτη Ζυλ Ντιμόν ντ’ Ουρβίλ (Jules Dumont d’Urville), απέπλευσε το 1837, ενώ έναν χρόνο αργότερα, το 1838, ακολούθησε ο αμερικανικός στόλος υπό τη διοίκηση του Τσαρλς Ουίλκς (Charles Wilkes). Παρά το θάρρος τους, και οι δύο στόλοι αντιμετώπισαν τεράστιες δυσκολίες. Ο εξοπλισμός των Γάλλων ήταν ελλιπής, ενώ τα αμερικανικά πλοία, σχεδιασμένα για πολεμικές επιχειρήσεις, πλημμύριζαν από τα κύματα που έμπαιναν μέσα από τα ανοίγματα των κανονιών.
Το 1839 ξεκίνησε και η βρετανική αποστολή υπό τον Τζέιμς Κλαρκ Ρος (James Clark Ross), γνωστό ήδη για την ανακάλυψη του βόρειου μαγνητικού πόλου. Ο Ρος ταξίδεψε με δύο μικρά αλλά στιβαρά πλοία, το Erebus και το Terror, τα οποία αργότερα θα χρησιμοποιούνταν και στο μοιραίο ταξίδι του Sir John Franklin στην Αρκτική.
Στις 18 Ιανουαρίου 1840, οι αποστολές του Ντιμόν και του Ουίλκς αντίκρισαν την Ανταρκτική σχεδόν ταυτόχρονα. Ο Ντιμόν εντόπισε μια χιονισμένη γη με απόκρημνα βράχια και την ονόμασε Γη Αντελί (Terre Adélie), προς τιμήν της συζύγου του. Εκεί, έστειλε μια μικρή βάρκα για να υψώσει τη γαλλική σημαία, συμβολίζοντας την πρώτη επίσημη παρουσία της Γαλλίας στην παγωμένη ήπειρο.
Την ίδια εποχή, ο Ουίλκς χαρτογράφησε 2.400 χιλιόμετρα ακτογραμμής, προσθέτοντας σημαντικά στοιχεία στους παγκόσμιους χάρτες της εποχής.
Λίγο αργότερα, τον Ιανουάριο του 1841, ο Ρος αντιμετώπισε τις θύελλες και τα παγόβουνα του Νότιου Ειρηνικού, ώσπου τα πλοία του βρέθηκαν μπροστά σε μια ήρεμη απεραντοσύνη: τη θάλασσα που σήμερα φέρει το όνομά του, Ross Sea. Προχωρώντας ακόμη νοτιότερα, έφτασε σε μια εντυπωσιακή γη με επιβλητικά βουνά και τεράστιους παγετώνες, την οποία ονόμασε Γη της Βικτώριας (Victoria Land), προς τιμήν της νεαρής τότε βασίλισσας της Βρετανίας.
Έτσι, μέσα σε δύο δεκαετίες, η Ανταρκτική έπαψε να είναι ένας άγνωστος λευκός όγκος στους χάρτες και μετατράπηκε σε σύμβολο ανθρώπινης τόλμης, ανταγωνισμού και επιστημονικής αναζήτησης — μια εποχή όπου οι εξερευνητές ακολούθησαν το κάλεσμα του πάγου, αφήνοντας το όνομά τους γραμμένο στην ιστορία.
0 Σχόλια