Μολις λιγες ωρες εμειναν για τα Χριστουγεννα, και σε 7 ημερες το ιδιο ακριβως θα λεμε. Αυτη την αντιστροφη μετρηση περιμεναμε και οσα χρονια θυμομαστε. Εγω παραδειγμα ειμαι 25 χρονων και τοτε ηταν τα χρονια που αυτες τις μερες βλεπαμε χιονι και περιμεναμε πως και πως να βγουμε εξω στους δρομους για τον χιονοπολεμο και τον αγαπημενο χιονανθρωπο. Θυμαμαι ηταν οι ποιο ωραιες στιγμες. Και ομως σημερα ειναι οι ποιο μελαγχολικες. Γιατι; Περιμεναμε τη γιορτη του σχολειου, που ετοιμαζαμε τα ποιηματα, τραγουδια και σκετσακια με φοντο τα χαρτινα σχεδια και φυσικα το μπουφε που ακολουθουσε.
Ηταν η στιγμη που πηγαιναμε με τους γονεις και τα αδερφια μας σε πολυκαταστηματα και βλεπαμε ολα τα παιχνιδια της εκαστοτε μοδας και μετα απο μερες πηγαιναν κρυφα οι γονεις και τα αγοραζαν. Σιγουρα εβρισκαν ενα καλο καταφυγιο για να τα κρυψουν εως την πρωτοχρονια.
Τα Χριστουγεννα ηταν μια ζεστη ημερα στο σπιτι (πολυ κρυο εξω απο το σπιτι) οπου ερχοταν η γιαγια και εμεις βλεπαμε κινουμενα σχεδια στην τηλεοραση. Μολις σηκωνομασταν απο το κρεβατι το πρωτο που καναμε ηταν να βαλουμε τα χριστουγεννιατικα λαμπακια στο ρευμα. Και τοτε φωτιζοταν το δεντρο που στολιζαμε κλαδι κλαδι(ειχαμε ενα καναδεζικο δεντρο) με το τρενο, κατω στη βαση του δεντρου, να σφυριζει για την αναχωρηση. Ενω η μαμα εκανε το γλυκο και μοσχοβολουσε ολο το σπιτι !
Και τελικα βλεπω πως οταν ειμασταν παιδια ανυπομονουσαμε να ερθουν τα χριστουγεννα και να ηταν γιορτες με διαρκεια. Τελειωναν οι μερες αρχιζε το σχολειο και λεγαμε, ποτε κιολας περασαν οι μερες.
Καθως ακολουθησε η εφηβεια, ηταν η φαση που ηθελα να ειμαι ο διαφορετικος, και εκανα το αντιθετο, οπως να κανω μουτρα και να λεω παλι μαζι θα φαμε; Αλλα κατα βαθος μου αρεσε, δεν το παραδεχομουν ομως. Πιστευω ομως πως επαιζαν και ρολο με τους ανθρωπους που ηταν γυρω μου δυστυχώς, γιατι αλλαξαν πολλα πραγματα που δεν εφταιγα σε τιποτα.
Τωρα ειμαι στη φαση που μπαινω σε νεους ρυθμους (ενηλικωση το λενε καπιοι. Αυτη τη λεξη ποτε δεν θα την πω). Αυτο το διαστημα ηταν οι σπουδες και τα ταξιδια, και με περιεργο τροπο υπερτερουσε το αγχος, παρα η συγκινηση μου για τα χριστουγεννα. Οπως η συνηθεια να μενω στο σπιτι (ειδικα οταν εχω την ευκαιρεια να ειμαι μονος) με αποτερο σκοπο να αποφυγουμε τις πολλες οικογενειακες συναντησεις.
Το καλο ειναι για τους ανθρωπους που εχουν παιδια. Γιατι εχουν την ευκαιρεια να ξαναζησουν ολα τα παραπανω. Και να βλεπουν τον ευατο τους στο παιδι τους. Και ετσι να γινονται και παλι παιδια.
Γιατι η στιγμη που περνουσαμε αυτες τις ημερες εκεινα τα χρονια, με την οικογενεια μαζι, ειναι σε μερικους ανθρωπους, που δεν θα την ζησουν ΠΟΤΕ ξανα. Και αν γυριζα τον χρονο πισω, απλα θα ζουσα τη στιγμη εκεινη σαν να ηταν η τελευταια και θα τη θυμομουν για παντα.
Καλα Χριστουγεννα
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου