Η εποχή των ιπποτών

Φανταστείτε πως βρίσκεστε στην Ευρώπη του μεσαίωνα.

 Δύο μεγάλες στρατιές συγκρούονται μεταξύ τους, ένας πολεμιστής μέσα στη λαμπερή πανοπλία του αρπάζει το ξίφος του καθώς το άλογο του χτυπάει τα πόδια του στο έδαφος. Ξαφνικά μία κραυγή σκίζει τον αέρα και ιππότες ορμάν στη μάχη. Η λέξη ιππότης αρχικά σήμαινε υπηρέτης, αλλά στις περισσότερες γλώσσες σήμαινε ιππέας . Οι ιππότες στην ουσία ήταν στρατιώτες που είχαν ορκιστεί πίστη στον   βασιλία τους . Με το πέρασμα του χρόνου οι ιππότες απέκτησαν δύναμη και σεβασμό.

Ο κώδικας των ιπποτών

Οι πρώτοι ιππότες ήταν απλοι έφιπποι στρατιώτες, αλλά από τον 12ο αιώνα και μετά ήταν υποχρεωμένοι να ακολουθούν έναν αυστηρό κώδικα τιμής, εμπνευσμένο από τις χριστιανικές διδασκαλίες . Οι ιππότες έπρεπε να έχουν πολιτισμένους και ευγενικούς τρόπους, θεωρούσαν τον εαυτό τους ευγενή, μέρος μιας ανώτερης τάξης ανθρώπων. Η λέξη ιπποτισμός από το ϊππος -δηλαδή άλογο- κατέληξε να αντιπροσωπεύει αυτά τα ιδανικά. Ο ιπποτισμός πράγματι ενέπνευσε τους ιππότες, αλλά σπάνια τους αποτρέπει από τη βαναυσότητα ή την προδοσία. Οι γυναίκες είχαν ελάχιστα δικαιώματα στις αρχές του μεσαίωνα, αλλά ο ιπποτισμός απαιτούσε να τιμώνται και να προστατεύονται οι κυρίες της αριστοκρατίας

Προετοιμασία για τη μάχη

Ο ιππότης έπρεπε να διατηρεί τα όπλα και την πανοπλία του σε καλή κατάσταση, οποιαδήποτε στιγμή μπορούσε να κληθεί σε Μάχη από τον άρχοντα του ή από τον ίδιο τον βασιλιά. Μερικές φορές είχε το δικαίωμα να πληρώσει αντί να πάει στη μάχη, αλλά ήταν υποχρεωμένος κάποια στιγμή να πολεμήσει. Μπορούσε να πάρει μαζί του μία μικρή ομάδα ανδρών- τους ακόλουθούς του- έφιππους πολεμιστές στρατιώτες και Τοξότες, όλοι αυτοί ενώνονταν με τα υπόλοιπα στρατεύματα υπό τις διαταγές ενός αρχηγού ή ιππότη με έμβλημα.

Οι πανοπλίες

Αν ένας ιππότης ήθελε να επιβιώσει στη μάχη έπρεπε να αγοράσει μία καλή και συνήθως ακριβή πανοπλία. Σε όλη την Ευρώπη κατασκευάζονταν και επιδιορθώνονταν πανοπλίες δεύτερης ποιότητας- οι καλύτερες όμως πανοπλίες προέρχονταν από τα εργαστήρια των ιταλικών πόλεων όπως του Μιλάνου ή από πόλεις της νότιας Γερμανίας όπως η Νυρεμβέργη που είχαν πρόσβαση σε μεγάλες ποσότητες σιδήρου και κάρβουνου. Οι πλούσιοι ιππότες από τη Βρετανία, τη Γαλλία έκαναν παραγγελίες σε αυτά τα εργαστήρια, οι πανοπλίες μπορούσαν να αγοραστούν έτοιμες ή να κατασκευαστούν σε συγκεκριμένα μέτρα.

Μία αξιόπιστη ασπίδα

Η ασπίδα τον προστάτευε από τα εκατοντάδες βέλη και τα θανατηφόρα όπλα των αντιπάλων. Μπορούσε ακόμα και να χρησιμοποιηθεί για να καταφέρει δυνατά χτυπήματα, το σχέδιο άλλαζε με το πέρασμα των ετών και η μακρόστενη ασπίδα των νορμανδών σε σχήμα χαρταετού εξελίχθηκε στη μικρή τριγωνική ασπίδα. Τον 14ο αιώνα κατασκευαζόταν από ξύλο καλυμμένο με δέρμα

• Κράνος
• Υποσιαγωνιο
• Έλασματινο προστηθιο
• Επωμιδιο
• Πτερύγιο
• Επαγκωνιο
• Χειριδα
• Περιμηριο
• Περικνημίδες
• Υπόδημα
• Εσωτερικό γιλέκο
• Ιμάντες
• Αλυσιδωτως θώρακας

Η εκπαίδευση των ιπποτών

Για να γίνει κάποιος ιππότης έπρεπε να είναι άντρας παρόλο που μερικές φορές τις σταυροφορίες έπαιρναν μέρος και γυναίκες, έπρεπε να κατάγεται από αριστοκρατική οικογένεια αν και μερικοί έλεγαν ψέματα για την καταγωγή τους, έπρεπε να έχει δικα του χρήματα αφού για να γίνει κάποιος ιππότης χρειαζόταν αρκετά λεφτά ,ένας φιλόδοξος νέος προσπαθούσε να παντρευτεί μία γυναίκα από αριστοκρατική οικογένεια έτσι ώστε να αποκτήσει δύναμη και κύρος, τέλος έπρεπε να αποδείξει τις ικανότητές του στη μάχη

Ο μαθητευόμενος ιππότης

Ηταν σημαντικό οι ιππότες να γίνονται δεξιοτέχνες στο είδος τους από μικρή ηλικία- τα αγόρια στην ηλικία των επτά περίπου ετών πήγαιναν σε ένα κάστρο με την ιδιότητα του υπηρέτη σερβίροντας στο τραπέζι και μαθαίνοντας καλούς τρόπους -  ένας άλλος ιππότης έπρεπε να αγγίξει τον επίδοξο ιππότης στους ώμους με ένα σπαθί ή πολύ παλιότερα   να τον χαστούκισε ελαφρά για τον εορτασμό της Πεντηκοστής. Στο 1306 ο βασιλιάς Εδουάρδος ο πρώτος της Αγγλίας οργάνωσε τη γιορτή των κύκνων : ο βασιλιάς έχρισε   το μεγαλύτερο γιο του, ο οποίος με τη σειρά του έκλεισε περίπου 300 άλλους αριστοκράτες . Ο μαθητευόμενος γινόταν ιπποκόμος ,η δουλειά του ήταν να βοηθά  τον ιππότη να προετοιμαστεί για τη μάχη και να πολεμά στο πλευρό του. Ο ιππότης έπειτα από περίπου τέσσερα χρόνια στις μάχες, ο ιπποκόμος μπορούσε να γίνει ιππότης και να πάρει έναν τίτλο. Συχνά ο ιπποκόμος πριν από την τελετή περνούσε μία ολόκληρη νύχτα προσευχόμενος ολονύχτια, τα ξίφη και τα επίχρυσα σπιρούνια αποτελούσαν σύμβολα .