Οδυσσέας Ελύτης : Πουθενά δεν πάω ακούς.. ή κανείς ή κι οι δυο μαζί..

Έτσι μιλώ για σένα και για μένα

Πάντα εσύ τ’ αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό

πλεούμενο.

Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά.

Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά.

Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες

Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει …

Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά

που μεγαλώνει.

Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ.

Πάντα εσύ τό νόμισμα καί εγώ η λατρεία που το

εξαργυρώνει.

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο…

Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα…

Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου.

Να μυρίζω από σένα και ν’ αγριεύουν οι άνθρωποι.

Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο

Δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς …

Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα.

Πουθενά δεν πάω, μ’ ακούς…

Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί…

~ Ο.Ελύτης ~

anapnoes.gr